میلگردهای معمولا داخل گمانه هایی که در دیواره خاکی قرار می گیرند که به منظور جلوگیری از خوردگی میلگرد ها و انتقال مناسبتر نیروها بین خاک و میلگرد توسط دوغاب سیمان پر می شوند. روش نیلینگ یک مقطعع مسلح پایدار ایجاد می کند که توانایی نگهداری خاک پشت خود را دارند.
در مرحله چهارم، درون این گمانه‌ها به وسیله دوغاب سیمان پر می‌شود تا انرژی بین خاک و میلگرد بهتر منتقل شود.
در این مقاله، به بررسی جامع نیلینگ، ازجمله معرفی این روش، مراحل اجرای آن و همچنین بررسی مزایا و معایب این سازه نگهبان می‌پردازیم.
تهران، بازارآهن شادآباد، بهاران۱، بلوک ۱۶، طبقه دوم، واحد ۷
بعد از تزریق دوغاب و نصب زهکش‌ها در این مرحله یک روکش موقت شامل نصب شاتکریت، مهره شش‌گوش، پلیت باربر و واشر اجرا می‌شود.
سنگ‌های هوازده ممکن است مصالح مناسبی با دیوارهای نیلینگ باشند، به شرط اینکه سطوح ضعیف در راستاهای نامناسب مثلا صفحات ضعیفی که تا درون گود ادامه دارند، وجود نداشته یا بسیار کم باشند.
پایداری سیستم میخ گذاری شده معمولا توسط یک مدل دو ناحیه‌ای بررسی می‌شود؛ بدین صورت که فرض می‌شود ناحیه‌ای از خاک به طور کامل از ناحیه دیگر جدا شده است.
اگر سطح لغزش از میان میخ‌ها عبور کند، لازم است پایداری نیروهای ??? ??? مقاومی که در میخ‌ها وجود دارد نیز در نظر گرفته شود.
گاهی در چند متر ابتدایی خاکبرداری به دلیل نزدیکی گود به خیابان و احتمال آسیب زدن به تاسیسات شهری یا احتمال ورود میخ‌ها به زیرزمین ساختمان‌های مجاور، اجرای عملیات نیلینگ (میخ کوبی) امکان پذیر نیست.
نکته حائز اهمیت در این روش این است که نیروی کششی در میخ‌ها زمانی فعال می‌شود که مقداری جابجایی در سیستم رخ دهد. این موضوع ممکن است در ساختمان‌های مجاور با کاربری حساس مشکل ایجاد کند.
بخش اصلی سیستم نیلینگ، میلگردهای فولادی هستند. این میلگردها را که میخ یا نیل نامیده می‌شوند در چاهک‌ها قرار داده و به صورت درجا دوغاب ریزی می‌کنند.
افزایش نیروی قائم و در نتیجه افزایش مقاومت برشی سطح لغزش در خاک های اصطکاک
روش نیلینگ (میخ‌کوبی) و انکراژ (مهارکوبی) هر دو جزو سازه‌های نگهبان و از روش‌های رایج و مرسوم جهت پایدارسازی گودبرداری به شمار می‌آیند.
مهندسان در آلمان و فرانسه توانستند این روش را توسعه داده و در صنایع مختلف از آن بهره‌مند شوند.